اعتیاد به پرخوری یا بینگ ایتینگ یک اختلال خوردن است که شامل مصرف غیرقابل کنترل و مداوم غذا، حتی زمانی که فرد گرسنه نیست، میشود. این مشکل میتواند به مشکلات جسمی و روانی متعددی منجر شود و نیازمند توجه و درمان جدی است. در این مقاله، به بررسی علائم، علل و راههای درمان اعتیاد به پرخوری میپردازیم. در مجموعه پریا صادقی شما عزیزان می توانید علاوه بر دریافت مشاوره روانشناسی و مشاوره تلفنی ، نکات آموزشی حوزه روانشناسی را از مجله ما دنبال کنید.
اعتیاد به پرخوری چیست؟
اعتیاد به پرخوری به معنای خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه است، حتی زمانی که احساس گرسنگی نمیکنید. این رفتار اغلب با احساس از دست دادن کنترل همراه است و میتواند منجر به احساس گناه و شرمندگی شود. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب تلاش میکنند تا به تنهایی این مشکل را حل کنند، اما به دلیل پیچیدگیهای روانی و فیزیولوژیکی آن، به کمک حرفهای نیاز دارند.
علائم اعتیاد به پرخوری
1. خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه
افراد مبتلا به اعتیاد به پرخوری معمولاً در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا مصرف میکنند، به طوری که احساس سیری نمیکنند یا حتی از خوردن دست نمیکشند.
2. احساس گناه و شرم پس از خوردن
یکی از علائم مهم اعتیاد به پرخوری، احساس گناه و شرم پس از پرخوری است. این احساسات معمولاً پس از مصرف بیرویه غذا ظاهر میشوند و باعث افزایش اضطراب و افسردگی در فرد میگردند.
3. خوردن به صورت مخفیانه
افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به طور مخفیانه و دور از چشم دیگران غذا بخورند تا از قضاوتها و واکنشهای دیگران در امان بمانند.
4. ناتوانی در کنترل میزان غذا
یکی از ویژگیهای اصلی این اختلال، ناتوانی فرد در کنترل مقدار غذایی است که مصرف میکند. این ناتوانی میتواند منجر به افزایش وزن و مشکلات سلامتی مختلف شود.

علل اعتیاد به پرخوری
1. عوامل ژنتیکی
تحقیقات نشان میدهد که عوامل ژنتیکی میتوانند در بروز اعتیاد به پرخوری نقش داشته باشند. افرادی که در خانوادهشان سابقه اختلالات خوردن وجود دارد، ممکن است بیشتر در معرض این اختلال باشند.
2. استرس و اضطراب
استرس و اضطراب از عوامل مهمی هستند که میتوانند فرد را به سمت پرخوری سوق دهند. برخی افراد در مواقع استرس به خوردن غذا به عنوان راهی برای کاهش تنش روی میآورند.
3. عوامل روانشناختی
عوامل روانشناختی مانند افسردگی، کمبود اعتماد به نفس و مشکلات عاطفی میتوانند به اعتیاد به پرخوری منجر شوند. این عوامل میتوانند باعث شوند که فرد به غذا به عنوان یک منبع آرامش نگاه کند.
4. محیط و فرهنگ
محیط و فرهنگ نیز میتوانند در بروز این اختلال مؤثر باشند. در جوامعی که غذا به عنوان یک عامل اجتماعی و یا تفریحی در نظر گرفته میشود، ممکن است افراد بیشتری به این اختلال دچار شوند.

راههای درمان اعتیاد به پرخوری
1. مشاوره روانشناسی
مشاوره روانشناسی و رفتار درمانی شناختی (CBT) از روشهای مؤثر در درمان اعتیاد به پرخوری است. این روشها به فرد کمک میکنند تا الگوهای فکری و رفتاری نادرست خود را شناسایی کرده و آنها را تغییر دهد.
2. دارودرمانی
در برخی موارد، استفاده از داروهای ضدافسردگی و ضد اضطراب میتواند در کنترل اعتیاد به پرخوری مؤثر باشد. این داروها باید تحت نظر پزشک تجویز شوند و ممکن است به کاهش تمایل به پرخوری کمک کنند.
3. تغییر سبک زندگی
تغییر در سبک زندگی، مانند افزایش فعالیت بدنی، کاهش مصرف غذاهای پرکالری و اصلاح عادات غذایی میتواند به کاهش پرخوری کمک کند. ورزش منظم و رژیم غذایی متعادل از جمله اقداماتی است که به بهبود وضعیت کمک میکند.
4. حمایت اجتماعی
حمایت خانواده، دوستان و گروههای حمایتی میتواند نقش مهمی در درمان اعتیاد به پرخوری داشته باشد. داشتن یک سیستم حمایتی قوی میتواند به فرد کمک کند تا احساس تنهایی نکند و انگیزه بیشتری برای مقابله با این اختلال داشته باشد.
نتیجهگیری
اعتیاد به پرخوری یک اختلال جدی است که نیازمند توجه و درمان مناسب است. شناخت علائم و علل این اختلال میتواند به فرد کمک کند تا با آن مقابله کرده و زندگی سالمتری داشته باشد. با استفاده از روشهای مختلف درمانی، از جمله مشاوره روانشناسی، دارودرمانی و تغییر سبک زندگی، میتوان این اختلال را کنترل و مدیریت کرد.

هر هفته میتوانید جدیدترین مقالات حوزه روانشناسی را در بخش مجله روانشناسی پریا صادقی دنبال کنید.
منبع: روانشناسی رنج / نویسنده: آرتور یاوف